Na zo'n 1,5 uur zoeken spitst Balfou zijn oren. Hij hoort een olifant, ik hoorde niets. Hij wijst ons het bewegende struikgewas op ca. 75 meter afstand. Mathon en ik sluipen er op af. Balfou blijft waar hij is. Hij piekert er niet over om op een olifant af te gaan. Ben jij gek! Voetje voor voetje komen we dichterbij, ik rechtstreeks, Mathon met een licht omtrekkende koers. We proberen geruisloos te zijn maar af en toe kraakt er wat. De olifant zelf is echter ook niet geruisloos dus vooralsnog heeft hij ons niet in de gaten. Hij staat met de rug naar mij toe en ik weet hem te naderen tot op zo'n 12 meter. Ondertussen maak ik wat foto's. Ik weet geen truc te bedenken om hem even om te laten draaien dus het worden foto's van de achterkant. Ik hoor een krak uit de richting van Mathon en de olifantsoren komen overeind. Hij hoort wat. De slurf wordt als een telescoop omhoog gestoken, draait rond, en blijkbaar ruikt hij nu ook wat. Onraad! Hij verdwijnt in het struikgewas. Dat was kicken! Top! Daar doe je dit alles dus voor! We proberen nog met een omtrekkende beweging zijn spoor terug te vinden maar het dier is "gevlogen".