|
De afvaart ging met enige typisch Afrikaanse startproblemen gepaard. De oorspronkelijke 2e man Michel, daags tevoren nog van de partij bij het doen van de inkopen, bleek terug naar zijn dorp te zijn. Zijn vrouw had uit jaloezie de kinderen bij hem in Makokou gedropt, die hij vervolgens weer terug was gaan brengen. In zijn plaats kwam Serufin. Verder hadden de mannen hun voorschot geheel in alcoholische vorm verwerkt en was daarna JP bij de vrouw van de bootsman in bed terecht gekomen. De bootsman betrapte ze, takelde JP toe die er de dagen daarna dus uitzag alsof een hond hem in zijn neus gebeten had. Dat werd de zgn. 'running gag': "le chien m'a mordu". Bootsman wilde niet met JP op reis, dus men adviseerde ons een andere gids. Het werd een andere bootsman: Nazer.
Maar na vertek verbeterde de sfeer snel. Toen maakte we kennis met de groene muren langs de Ivindo. Ik heb er de rest van de dag naar zitten staren. Net na donker bereikten we het kamp dat het WWF aan het bouwen is op het punt waar de Nouna in de Ivindo uitmondt.
|
|
Dick maakte snel vorderingen: "hoe meer pastis erin gaat, hoe beter mijn Frans wordt, misschien zit er wel Franse les in die pastis"
|
