Wederwaardigheden en wetenswaardigheden
De bananenman
De
Daily Graphic meldde in een artikel (met foto), dat er in Accra een
straatverkoper rondloopt, een man met een enorm blad bananen op zijn
hoofd. Tot zover niets vreemds, behalve misschien dat dit soort werk
bijna uitsluitend door vrouwen wordt gedaan. Maar de man gaat strak in
het pak gekleed met hagelwit overhemd en stropdas. Hij bereidt zich
namelijk voor op zijn komende baan in de bankwereld of bij de overheid.
Dus dat representatieve zit alvast goed, het zou zelfs verschil kunnen
maken bij de verkoop van bananen .....
De boxkampioen
Pas
was ik nog een keer te gast bij de lokale rotaryclub. Deze keer was
boxer B. Banku uitgenodigd, een sympathieke beer van een kerel, spelend
op een aardig niveau en internationaal. Hij had pas een belangrijke
titel in de wacht gesleept, dus hij werd in het zonnetje gezet. Maar er
was wel iets aan de hand met hem. Hij kwam uit een dorp diep in het
binnenland en kon niet lezen of schrijven. Hij sprak zelfs geen Engels,
alleen Ga (de tweede taal van het land). Aandoenlijk wel. Er werd dus
vertaald wat hij zei, hij kon wel enigszins Engels verstaan. En er werd
ingezameld voor zijn dorp, opdat de jeugd daar niet analfabeet blijft.
Botsing
Zelf
gezien hier. Een auto stopt bij het invoegen abrupt en de wagen
erachter rijdt er vervolgens met een aardige klap achter op. Beide
bestuurders stappen doodkalm uit en inspecteren de schade; er zijn
inderdaad wat krassen en butsen op de bumpers, maar ach. Ze praten wat
en stappen weer in. Klaar. Bij ons explodeert een van de chauffeurs of
allebei, afhankelijk van de lengte van hun lontjes. Daarna komen er
zeker schadefomulieren in duplo te voorschijn, worden er nog wat
getuigen bij gezocht die in het voordeel van een van beiden kunnen
verhalen en misschien nog een politieman. Nou ja, dat weten we allemaal
wel.
Taxidrivers
Waar
ik moe van wordt is het altijd weer moeten onderhandelen over de
ritprijs. Het gaat steeds sneller, maar toch. Meestal vragen ze iets te
veel, dan is het afdingen. Als het te lang duurt, laat je de taxi gaan
en vaak is het dan uiteindelijk: "let's go". Als iemand niet een beetje,
maar veel te veel vraagt, stap ik onder geen voorwaarde meer in, dan
heb je echt een foute. Je schat iemand in, maar onder het rijden blijkt
of je het goed hebt. Een rustige chauffeur, een waanzinnige die je
steeds moet afremmen of eentje die geen clou heeft, die het Leidse plein
nog niet weet te vinden, zeg maar. Ik heb er zelfs een gehad, die bij
een T-kruising vroeg of hij "straight" moest (als jij nou per se die
winkel wil binnenrijden, jongen).
Literatuur
Eindelijk
heb ik dan die boekhandel gevonden met Engelstalige literatuur. De paar
waar ik tot nu toe binnenliep hadden alleen bijbels en ander
gristelijks. Je vindt er vooral Amerikaans materiaal en als het niet
direct fundamentalistisch is, scheelt het weinig. Verder zijn er veel
uitgaven en blaadjes van baptisten, evangelisten, methodisten,
adventisten, presbyterianen en zo kan ik nog even doorgaan. Gisteren
kreeg ik op straat een folder van de "Dutch Reformed Tract Society" met
ondertitel "Branch of the Netherlands Reformed Congregations". Maar stel
dat ik die literaire boekhandel nu niet had gevonden. Erg bijbelvast
ben ik niet en er staan aardige verhalen in het enige boek dat veel
mensen hier hebben. Dus als ik helemaal uitgelezen ben, kan ik altijd
nog .....
Voetbal
Zelfs
in de simpelste kroegen en restaurants hebben ze megaflatscreens hangen
waar altijd weer de Engelse Premier League te zien is met in het
weekend 'live'-wedstrijden en doordeweeks herhalingen. Ik bedenk nu dat
dat vorig jaar in de Parijse kroegen ook zo was, toen Zimo en ik daar
waren. Anders is er wel de Champions League. Dus ik pik wel een
wedstrijdje mee als ik uit eten ben. Soms zijn er samenvattingen van
andere competities, ik heb ook een keer die van de Dutch competition
mogen zien, een minuutje kreeg die.
Namen van thuis
In
Nederland kijk ik nooit naar nu.nl, maar hier regelmatig. Het is veel
waan van de dag wat er langs komt. Dan is nrc.nl interessanter. Wat
uiteindelijk bij mij beklijft zijn de namen van de mensen die niet meer
onder ons zijn en dan vooral van diegenen, die er altijd waren sinds ik
zelf meedraai. Zoals Harry Mulish, Coen Moulijn, Albert Heijn, Peter
Post. Wie mis ik?