Aburi ligt een kilometer of 40 boven Accra, maar belangrijker: het ligt 600 meter hoger. Dus het is hier een aangenaam stukje koeler. De Engelsen hebben hier ooit de Botanical Gardens aangelegd, indrukwekkend, waardoor het dorp enige bekendheid geniet. Net buiten Aburi bouwt Bas Kegel zijn hotel of "eco resort" en daar is hij al wat jaren mee bezig. Het gaat niet hard maar het gaat wel door, op zijn Ghanees dus. Het "Eco" moet komen van de zonne-energie die hij hier wil gaan inzetten. Ik was hier na Kerstmis even en probeer nog steeds zijn eerste officiële gast te worden, maar dat is tot nu toe niet gelukt; ik mag niet betalen voor de nachten. In maart 2009 was ik hier eerder een weekend, sinds die tijd is de begane grond van het hoofdgebouw opgetrokken, is er overal gras (wat het geheel veel aantrekkelijker maakt) en sinds september j.l. is er stroom. Ik logeerde in een van de 5 chaletjes die er al waren. Om 6 uur zat ik dan op mijn veranda naar de dikke mist boven het groene dal te kijken, terwijl het dag werd, heerlijk stil.

Bas is dus inmiddels een halve, misschien wel een driekwart Ghanees. Met het nodige improvisatievermogen en de nodige veerkracht. Hij was vol goede moed op een zondag uit Nederland gearriveerd om maandag direct de draad weer op te pakken. Er was een truck geleend om hout voor de bouw mee te halen en men was op weg terug toen er een auto vol achterop reed. Gelukkig zijn er geen gewonden gevallen, de airbags hebben de inzittenden gered, wat opvallend is want zoveel auto's met airbags rijden er niet rond hier. Die auto was totalloss, de truck was ongedeerd, maar werd wel in beslag genomen met de lading erbij. Die moest losgekocht worden. Nu viel de financiële schade nog mee, de Ghanezen zijn de beroerdsten niet, maar er is wel een week vertraging in de bouw opgetreden. Goed, Bas schoot de dagen daarna soms uit zijn slof door dit akkefietje. En toch hebben we gewoon relaxed aan het bier gezeten op de veranda en de dingen over ons heen laten komen. "Go with the flow" is hier het devies. Hij kan daarin mee gaan. We hebben onze parallelle wegen in Amsterdam in de jaren tachtig en negentig doorgenomen. Parrallel, zonder elkaar te kennen, bedoel ik dan. Maar we verkeerden in dezelfde kringen, gingen naar dezelfde muziek in de Melkweg, zulke dingen. Bob Dylan erbij aan, terug in de tijd.